کشیدن درد و تحمل وضعیت آسیب‌زای موجود، به خودی خود فضیلت نیست. جایی باید چشم از آسمان برگرفت و به زمین خیره ماند؛ باید فهمید که رنج کشیدن بیشتر الزاما ما را رستگارتر نخواهد کرد و در پس و پشت هیچ دردکشیدنی، پاداشی نیک نهفته نیست. باید دانست که زیستن در شرایط صعب و تغییرندادن آن، نه تنها به رشد و صیرورت سوژه‌ها مددی نمی‌رساند، بلکه آن‌ها را وامی‌دارد تا تنها شرایط و سختی‌های موجود در آن را تاب بیاورند؛ بی‌هیچ تغییری. جایی اما باید از رمانتیزه کردن شرایط بد موجود دست کشید.آسیب‌ها و مسائل اجتماعی در ایران نیز سرنوشتی متفاوت از سایر دردها ندارند. آن‌ها را نیز باید آشنازدایی کرد و دانست که اساسا وجود دارند یا آن‌قدر در بطن زیست روزمره این جامعه تنیده شده‌اند که به چشم هیچ‌کسی نمی‌آید؟! کاری که سعید معیدفر، در بیست و چهارمین جلسه از سلسله جلسات پرسش از جامعه؛ تاملاتی در باب جامعه ایران در موسسه رخداد تازه انجام داده است که گزیده آن را در زیر می‌خوانید.