دکتر ناصر فکوهی، انسان‌شناس و عضو انجمن بین‌المللی جامعه‌شناسی و ایران‌شناسی‌ معتقد است کتابخوانی در ایران- با وجود همه ادعاهایی که می‌شود- عمق چندانی ندارد.
فکوهی بر این باور است که موقعیت کنونی ایران در مقایسه با نه لزوما کشورهای توسعه‌یافته بلکه کشورهای در حال توسعه‌ای مثل ترکیه یا کشورهای شمال افریقا، چندان مناسب نیست. وی دلیل را این چنین می‌داند که آن کنش اجتماعی‌ای که در ارتباط با فرهنگ کتابخوانی می‌بینیم، نهادینه‌شده نیست و عمق زیادی ندارد؛ البته این فرهنگ در مواردی نزد بعضی از کنشگران اجتماعی که به صورت حرفه‌ای باید کتاب بخوانند مثل استادان دانشگاه، دانشجویان و روزنامه‌نگاران، پهنه زیادی دارد اما به محض این‌که از این طیف حرفه‌ای و نخبه بیرون می‌آییم، یکباره فرهنگ کتابخوانی رنگ می‌بازد. به نظر می‌رسد تعداد کتاب‌هایی که در ایران خریده می‌شود اما خوانده نمی‌شود رقم بالایی را شامل می‌شوند. صاحب‌نظرانی همچون فکوهی بر این باورند که اگر یک فرهنگ دائما ساختارهای اسطوره را بر ساختارهای واقعیت چه در ارزیابی نسبت به خودش و چه در ارتباط با دیگران و همچنین در تعیین چشم‌اندازها، در نگاه به گذشته و حتی آینده‌اش رجحان داده باشد باعث ایجاد یک توهم در جامعه می‌شود. متاسفانه فرهنگ ایرانی در صدسال اخیر این‌ها را در خودش بسیار تقویت کرده است.
به این دلیل که افرادی هستند که کتاب چاپ می‌کنند و در مقابل افرادی هم هستند که کتاب می‌خرند پس می‌توان گفت فرهنگ کتابخوانی وجود دارد اما برای دانستن از میزان و عمق مطالعه گفت‌وگویی با دکتر فکوهی انجام دادیم.