یک‌بار، فقط یک‌بار در زندگی‌ام اینچنین دلباخته شده‌ام، اما او به روی هر کسی در نمی‌گشود. یک شب دستش را گرفتم و ندای قلبم را حس کرد، همانجا بود که این در بالاخره باز شد. کسی در را باز کرد که از خلوت خود چنان سخت محافظت می‌کرد که حتی اگر سقف آتش‌گرفته روی سرش آوار می‌شد در را نمی گشود. فقط من می‌توانستم قانعش کنم که قفل در را باز کند. در آن لحظۀ سرنوشت‌ساز من احساس می‌کردم که خوشبخت‌ترین انسان روی زمینم، نه فقط بخاطر آن که احساسم را لمس کرد و قلبم را گرم کرد، بلکه به خاطر اینکه مرا باور کرد. گاهی مورد اعتماد بودن لذت‌بخش‌تر از دوست داشتنی بودن است.