|
ژورنالیست جوان وبنوشت شاهین کارخانه
| ||
|
دوست داشتن مثل غمگین بودن است. آدم به مرحله ای از "هیچی" می رسد. آدم یادش نمی آید. فقط دوست داشتن را به یاد می آورد. من اما سعی می کنم روزهای گذشته را واکاوی کنم.
رفتن به گذشته های دور همیشه تجربه ی دردناکی است، اما هرچه بیشتر به تو فکر می کنم یک پله جلوتر زندگی می کنم. در قاب پنجره ی اتاق، روبه آسمان، زیر طاق این ستاره های مهربان، من به آغوش یاد تو پناه می آورم. این شب پرستاره را ببین، بس که چشم هایی به آن دل سپرده اند، راز غم به سوی این سکوت برده است. سال های دور... دور از این خاطره های من و تو، سال های رنج و محنت بود، و برای من آن روزهای دور، روزهای حک شده بر آه ... این روزها... من چرا لایق این چنین هایم!؟ لایق این جوانه ی سبز و روشن، که در دلم ساقه ای جوان شده است. ای آنکه آرزوهایت سبز است، ای آنکه اندیشه ات مهر است و عاطفه، بازگرد، آنگاه همه چیز را خواهم یافت... دل مشق های تنهایی مرا بخوان، و دل به دل من بسپار، سازت را کوک کن، کوله بارت را ببند، بازگرد به شهر دودآلود تنهایی و ... بهار را به ارمغان بیار... 24 بهمن 92 برچسب‌ها: بهار را به ارمغان بیاور, شاهین کارخانه, عاشقانه ها [ پنجشنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۲ ] [ 14:51 ] [ شاهین کارخانه ]
|
||
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] | ||