بخش مهمی از خاطراتم به این برمی‌گردد که در کدام مسیر، کدام خیابان، و از چه نقطه‌ای از شهر، ایستادم و راه آمده را به سمت تو برگشتم. 
خیلی فرق می‌کند خاطره برگشتنم از سر خیابان وصال، با خاطره برگشتنم از خیابان ۱۶ آذر. یا روزی که از بولوار کشاورز برگشتم... برگشتم و آمدم؛ با گام‌های تندتر و تپش‌های تندتر قلبم.

خیابان‌ها وقتی به‌سوی تو می‌آیم، روشن و زیبایند، و وقتی از تو دور می‌شوم غریب و تاریکند. روشنیِ شهر جایی است در حوالی آن‌جا که تو نفس می‌کشی، قدم برمی‌داری، عطر تنت پخش می‌شود و زندگی می‌زایی...

قطب‌نمای من همیشه به سمت تو چرخیده، گویی آنجا که تو هستی مرکز جهان است.