قبل از شروع فيلم در سينما،قبل از شروع انجمن اولياء و مربيان،وقتي در صف نان منتظريم،در تاكسي تا قبل از رسيدن به مقصدو قبل از آمدن تمام مدعوين در يك ميهماني ،محاوراتي كه با اطرافيان داريم؛وقت گذراني محسوب مي شود.
وقت گذراني ها معمولا كليشه هاي مشخصي دارند:
1- گپ كوچولو:آب و هوا در اينجا و آنجا
2- وراجي ها :
-مردانه:
_موبايل ،آيفون،آيپاد تازه چي آمده به بازار؟
_ در باب خودرو ها ي جديد و قديم . كدوم خوبه و كدوم بده؟
_بحث سياسي
_فلان مسابقه(ي فوتبال) را كي برد و كي باخت؟
-زنانه:
_فلان لباس
_فلان لوازم آرايش
_فلان وسيله ي آشپزخانه
_پز دادن(نمي دوني سفر پاريس چقده به ما خوش گذشت.)
_غيبت كردن (راستي شنيدي فلاني...)
در وقت گذراني ها ،بدون پرس و جو (فضولي) در موردِ افراد،براحتي مي توانيم ،با خلقيات و روحيات آنها آشنا شويم.و بر اين اساس حتي ممكن است ،دوستان تازه اي بيابيم و در واقع آن وقت گذراني پيش در آمدِ روابط صميمانه باشد.
اما دقت كنيد كه وقت گذراني ها الزاما تعهد آور نيستند .آنها گرسنگي محرك ما را بدون نياز به برقراري صميميت مرتفع مي كنند.بنابر اين مي توانند انگيزه ي ما را براي برقراري روابط صميمانه كاهش داده و جدائي افكني كنند.نتيجتا سر نوشت وقت گذراني ها به اين شكل قابل پيش بيني است.
سرنوشت وقت گذراني ها:
الف:روابط پيشرفت كرده و صميميت ايجاد مي شود
ب:رابطه پيشرفت نكرده ،لذا دوام نمي آورد. يا آرام محو مي شود يا به مرحله ي عبوس و خشكي مي رسد.
بنابراين پايان وقت گذراني ها پيش بيني شده نيست. مي توانند پاياني مفرح يا ملال آور داشته باشند.و اين در تضاد كامل با مناسك است كه پايان آنها هماره پيش بيني شده و خوش آيند است.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حتما در اجتماع با افرادي مواجه شديد كه اهل وقت گذراني نيستند و در آنها شركت نمي كنند. اين گونه افراد معمولا سخت و رام نشدني هستند.