جوانی و تنهایی

شاهین کارخانه

ممکن اغلب اوقات حس کنیم که دوست داریم تنها باشیم، تنهایی در زمان محدود یکی از نیازهای روح آدمی است. چنانچه گاهی با روح خود خلوت کنیم و در این خلوت شخصی خود را بیابیم، نعمتی ارزنده و فرصتی گرانبهاست. اما تنهایی بیش از حد، برای روح زیان آور است. زیرا روح در تنهایی مداوم، ضعیف شده و توان خود را به تدریج از دست می دهد.

پیشنهاد عملی نگارنده این است که در میان دوستان و اطرافیان خود قدری دقیق شده و کسی را که از لحاظ شخصیت، قابلیت اعتماد بیشتری دارد در نظر گرفته و سعی کنیم فرصت هایی را در مصاحبت با او سپری کنیم و اگر اعتماد ما به مرور زمان جلب شد، بر عمق و گستره ی دوستی های خود بیفزاییم. در این صورت از نیروی روانی بیشتری برخوردار خواهیم شد.

لینک: http://www.alef.ir/vdciyyazyt1a3u2.cbct.html?197077