«چیزی که نگار سعی می کند توصیف کند اما به نظر می رسد به خوبی از عهده اش بر نمی آید آن است که برای او تکه هایی از زمان وجود دارد که گرچه خودشان اهمیت ذاتی ندارند و اعتبارشان را از زمانی که بعدا خواهد آمد، می گیرند اما گویی این تکه ها از خود آن زمان ها لذت بخش ترند.شاید بهترین مثال در این خصوص «لحظات پیش از دیدار» با کسی باشد که به شدت او را دوست داریم.در واقع تمام دقایق رفتن به سمت محل دیدار و پرسیدن و یافتن جایی که قرار است معشوق را ببینیم، برای کسی که عمیقا عاشق باشد،‌از لحظه هایی که در حضور معشوق می گذرد،دلپذیرترند.این موضوع البته مناقشه برانگیز است و طبیعی است احتمالا گروهی با آن موافق نباشند.به هر حال نگار جزء گروه اول است....»

 سه گزارش کوتاه درباره ی نوید و نگار/مصطفی مستور/نشر مرکز